Historia współczesnego wina bierze swój początek z Fenicjanami, którzy na swoich śmigłych łodziach kolonizowali basen Morza Śródziemnego ( 1 100 p.n.e ). , jednakże to dopiero Grecja, 750 lat p.n.e. stała się prawdziwą ojczyzną ówczesnych win. Prawdopodobnie przywędrowały one, w skórzanych bukłakach, z Egiptu i Orientu gdzie były znane i lubiane juz 3 000 lat p.n.e. Karawany kupieckie przywiozły wówczas ze sobą nie tylko same wina, ale również sadzonki winnej winorośli i know how .
Greckie wina antyku największą sławę osiągnęły, te pochodzące z Chios, starożytnego Bordeaux. Wielką reputacją cieszyły się również wina z Tasos, Lesbos i Rodos. Cechą charakterystyczną ówczesnych win, była tak silna koncentracja, iż należało je rozcieńczać wodą ( nawet w stosunku dwie części wina do pięciu wody ).Były to wina słodkie, o silnym posmaku wody morskiej i żywicy, które to stosowano do mycia amfor służących wówczas do przechowywania i transportu wina. Sama żywica ponadto, uważana była za najlepszy dostępny środek dezynfekujący i bakteriobójczy, zapobiegający skutecznie psuciu się wina.
Do świeżo wytłoczonego soku, jeszcze nie sfermentowanego, dodawano wiele ziół. Lista dodatków jest bardzo długa: odnóżki oleandra, olej cedrowy, gałązki jałowca, liście bluszczu, cyprysów, wawrzynu, igły sosnowe, tymianek, rozmaryn, piołun, hyzop, mirt, owoce lub korzenie mandragory, wilcza jagoda [prawdopodobnie], ciemiernik, tojad, opium i haszysz. Wielu współczesnych kronikarzy opisywało działanie wina jako silnego afrodyzjaku.
Wino pito z naczyń zwanych kraterami, natomiast nad jego mieszaniem osobiście czuwał sympozjarcha, król uczty, dla którego zarezerwowane było agape, pierwszy toast przyjaźni i libacji.
Vena (wino, vin, wine, vino etc) = ukochany (w sanskrycie)
A wszystko wzięło swój początek w basenie Morza Śródziemnego, gdzie stało się przedmiotem boskiej trylogii:
Ozyrys – Bóg wina w Egipcie
Dionizos – Bóg wina w Grecji
Bachus – Bóg wina w Cesarstwie Rzymskim
Mitologia grecka wspomina o tym, iż napój ten powstał z łez Dionizosa, który stał się w ten sposób bogiem wina i płodności. W całej antycznej Grecji, co roku podczas świąt wiosennych odbywały się ceremonie ku czci Dionizosa, pod znakiem odrodzenia się poprzez wino – napój nieśmiertelności, ale także pod znakiem mocy seksualnej i płodności natury. Co roku więc miał miejsce rodzaj karnawału, podczas którego brano udział w paradzie z rzeźbą przedstawiająca ogromnego fallusa. Królowa święta łączyła się cieleśnie z mężczyzną, który symbolizował Dionizosa. To królewskie połączenie było rytuałem płodności i odrodzenia się wiosny.
